Een eigen weg

Hoe lang moet ik mijn kind in een systeem drukken waar ze niet in past?

Hoe lang moet ik mijn kind in een systeem drukken waar ze niet in past?

Christine’s dochter had het vreselijk op school. Lang probeerde ze haar dochter binnen dat systeem te houden. ‘Maar op een dag heb ik gezegd: “Ik ga er vanaf nu voor zorgen dat het thuis leuk is.” We hebben maar één leven.

‘Het kan niet zonder de moeders’

‘Het kan niet zonder de moeders’

Opeens stond de politie op de stoep. Diana’s zoon (14) was aan het ontsporen en het hele gezin ging er aan kapot. ‘Toen kwam Wouter en kreeg ik mijn stem terug.’ Nu geeft Diana ook andere moeders een stem.

‘In de kern is hij niet veranderd’

‘In de kern is hij niet veranderd’

Davin was vijf toen hij leukemie kreeg. Hoe begeleid je je kind daarin? Paul en Tanja: ‘Wij dachten: het is jouw weg, loop jij maar voor, wij volgen je wel. Later veranderde dat wel.’

‘Ik ben blij om haar geluk’

‘Ik ben blij om haar geluk’

De jongste dochter van Marijke trad in in een slotklooster, waar de zusters nauwelijks of geen contact hebben met de buitenwereld. ‘Ze komt nooit meer bij ons thuis. Ook niet met ziekte en overlijden.’

‘Dit heb ik de eerste keer dus gemist’

‘Dit heb ik de eerste keer dus gemist’

Flint heeft het ATR-x Syndroom. Zijn broertje Max is kerngezond. Anne: ‘Bij Max gaat alles vanzelf en dat is geweldig, maar ook confronterend. Maar het is ook helend: er is een nieuw soort liefde voor Flint.

‘Ik heb ervaren dat blijdschap verdriet niet uitsluit’

‘Ik heb ervaren dat blijdschap verdriet niet uitsluit’

‘Af en toe komt er iets boven waartoe je je weer opnieuw moet verhouden. Soms laten we haar los en gaat het mis. En soms laten we haar ten onrechte niet los’

‘Ik ben trots én heb verdriet’

‘Ik ben trots én heb verdriet’

Sinds vorig jaar weet Nick dat hij geen meisje is, maar een jongen. Moeder Ariëtte: ‘In het begin was ik vooral gericht op Nick. Maar ik heb geleerd ook naar mezelf te kijken: wat doet het met mij?’

Ik laat haar in vertrouwen los

Ik laat haar in vertrouwen los

Sophie was 13 toen ze anders ging eten. Lisette: ‘Op het ergste moment woog ze 40,5 kilo. Ik was bang. Kon niet meer slapen. Maar ik ontleende hoop aan een kern in Sophie’

Schoon verdriet

Schoon verdriet

Margriets zoon is boeddhistisch monnik in Birma. ‘Ik heb gezien hoe gelukkig hij is en begrijp dat hij alleen daar kan leven zoals hij wil leven. Er is nog steeds verdriet. Maar het is schoon verdriet’

‘Er komt meer ruimte’

‘Er komt meer ruimte’

Hans: ‘We hadden jarenlang net genoeg energie om de volgende dag te halen. Vrienden heb ik bijna niet meer. Maar langzamerhand komt er weer ruimte. Dat moet je weer opbouwen.’