‘Iedereen heeft impact’

Miriam (34) is 28 weken in verwachting van haar eerste kind. ‘Dit willen we ons kindje meegeven: verwondering over en verantwoordelijkheid voor de wereld. Iedereen heeft impact op zijn eigen vierkante meter.’

Wat is het mooiste aan zwanger zijn? 

Het wonder van het leven. Ik vind het heel mooi dat er iets in mij groeit dat zich uit zichzelf ontwikkelt. De wetenschapper in mij kan die ontwikkeling allemaal rationeel verklaren, maar als je dan voor het eerst de echo ziet, dan vind ik het toch echt wel een wonder. Die oerkracht, en het besef dat alle leven aan elkaar verbonden is: we zijn allemaal onderdeel van de schepping, je bent niet alleen. En daardoor ben je dus ook verantwoordelijk voor het geluk en welzijn van anderen, alles is verbonden. 

Ik ben me er wel heel erg van bewust dat dat kleintje van mij afhankelijk is en ik niet meer alleen met mezelf te maken heb. Ik ben een type dat de strijd niet schuwt en snel voor iemand opkomt. Als wij vroeger met een stel vriendinnen op een feestje waren en er was wat gedoe, dan ging ik letterlijk vóór mijn vriendinnen staan. Dat zit heel erg in mij, maar fysiek pas ik nu wel even wat beter op. Ik zie nu de risico’s wat meer. 

En ik vind het ook wel heel spannend. Ik zal blij zijn als die negen maanden voorbij zijn en het goed is gegaan. Bij vrienden hebben we gezien dat dat niet zo vanzelfsprekend is. Dus eigenlijk wil ik wel graag dat het snel zover is. Dat zit wel permanent in mijn hoofd. 

Mijn vriend en ik zijn al ruim tien jaar bij elkaar, dus veel mensen zeggen: ben je nu pas zwanger? Maar we hebben allebei een drukke baan waarvoor we beiden ook regelmatig in het buitenland zitten: het kwam dus eigenlijk nooit uit. En ik had niet, zoals sommige andere vrouwen, van jongs af aan de grote wens om moeder te worden. Maar ik vind kinderen wel heel leuk en ik kan er ook goed mee en mijn vriend ook. Dus op een gegeven moment hebben we heel bewust de keuze gemaakt om zwanger te willen worden. We zijn heel blij dat we kinderen kunnen krijgen – dat is niet vanzelfsprekend. Dus nu het zover is, is het heel welkom. 

Is je kijk op de wereld veranderd? 

Dat geloof ik niet. Ik ging altijd al heel bewust met dingen om en ik dacht bij alles wat ik doe altijd al aan de generaties die na mij komen. Dat is niet veranderd. 

Misschien ervaar ik sommige dingen wel sterker: ik werk bij het ministerie van Defensie en daar zie je echt wel de andere, donkere kant van de wereld. In sommige landen heeft een bepaalde bevolkingsgroep alles te vertellen en anderen niets. Dat maakt wel dat ik heel blij ben dat ik – vooral als meisje – hier ben geboren. Ik geloof echt dat wij in Nederland iets hebben dat waard is om voor te gaan staan: openheid voor verandering en voor anderen. Ik denk dat het ons rijker maakt als je verschillen tussen mensen kunt zien als kracht. 

De wereld is behoorlijk individualistisch. Wij zijn dat ook, maar wij willen ons kindje ook meegeven dat je in verbinding leeft met anderen en met de wereld om je heen. Dat maakt dat je ook verantwoordelijk bent voor die wereld. Je hebt niet voor het kiezen of je gezond bent of intelligent, maar iedereen kan op z’n eigen vierkante meter wel impact hebben. 

Welke waarden die je zelf hebt meegekregen wil je doorgeven?

Ik heb meegekregen dat je vanuit liefde en verwondering leeft. Dat  betekent dat je niemand uitsluit, ook al denken mensen anders dan jij. Als we mijn waarheid en jouw waarheid respectvol met elkaar delen, worden we daar samen beter van. 
Wat ik ook sterk heb meegekregen is een gevoel van rechtvaardigheid en ‘niet bij de pakken neerzitten’. Als ik iets zie wat niet door de beugel kan, dan ben ik de aangewezen persoon om daar iets mee te doen en moet ik niet wachten tot een ander initiatief toont. Ik heb van mijn ouders ook meegekregen: gebruik je talent niet alleen voor jezelf. Dat resulteerde er in dat ik als kind al andere tienjarigen aanvoerde bij milieubijeenkomsten en schoonmaakacties en op de middelbare school een scholierenstaking opzette. 

Je vriend heeft een andere achtergrond dan jij. Wat wil je van zijn opvoeding doorgeven?

Ja, ik ben opgevoed met het gedachtegoed van het Apostolisch Genootschap en hij protestant, maar hij is niet meer praktiserend. Eigenlijk denk ik dat we – ondanks die andere achtergrond – ongeveer eenzelfde opvoeding hebben gekregen. Hij heeft meegekregen dat je als mens betrouwbaar moet zijn, verantwoordelijk, zorgzaam en eerlijk.  Dat wil ik allemaal graag doorgeven aan ons kindje.
Toen ik nog op stap ging, heb ik blijkbaar eens aan mijn moeder verteld dat er een jongen bij was die iedereen in de gaten hield, zorgde dat iedereen z’n jas had en dat we met elkaar naar buiten gingen. Ik was dat alweer vergeten, maar toen ik twee jaar later iets met hem kreeg, vroeg mijn moeder: ‘Is dat niet die jongen waarover je toen vertelde dat hij zo goed voor jullie zorgde?’ En dat was hij inderdaad … 

Welke eigen accenten leggen jullie?

Gek genoeg hebben we het daar niet vaak heel expliciet over, maar we willen ons kindje graag meegeven: je mag je ontwikkelen hoe je zelf wil. Je mag vrij leren denken, eigen keuzes maken en we hopen dat je je toch ook verantwoordelijk voelt voor anderen. Je bent niet alleen op de wereld: dat besef hebben wij allebei heel sterk. Ik zou het heel knap vinden als de kleine daar straks niks van meekrijgt … 

Je verantwoordelijkheid heeft wel een grens. En tegelijkertijd ook weer niet. Je mag niet wegkijken, maar het is wel goed ook te weten dat je mogelijkheden beperkt zijn. Je kunt niet als Atlas de hele wereld op je schouders nemen, maar iedereen kan wel iets. Niet alles is mooi, maar alles is wel. En daar moet je wat mee. Maar choose your battles. 

Wat hoop je voor je kind?

Dat het gezond is en kan genieten van wat er allemaal op de wereld is. Een positief besef dat de wereld mooi is, ook al is het niet allemaal mooi wat er gebeurt.   

Wat moet het geboortekaartje uitstralen?

Eerlijk gezegd weten we vooral wat het allemaal niet moet uitstralen. Het is misschien heel erg millennial, maar we geloven dat ieder mens, dus ook onze baby, uniek is en dat willen we graag laten terugkomen in het geboortekaartje. We hebben een bevriende kunstenares gevraagd voor ons een ontwerp te maken. Rond Kerst komt ze deze kant op om dat gesprek te voeren. 

En wat geven jullie haar dan mee om daarop uit te beelden?

Dat ons kind heel welkom is. En geliefd. En dat het die liefde zelf weer kan doorgeven, in welke vorm dan ook.