Clementine

‘Ze begint erop te vertrouwen dat we haar niet loslaten’

Melanie (17) is vanmorgen naar huis gegaan om oudjaar bij haar vriendinnetje door te brengen, maar Monia (14) bleef graag nog wat langer. Ze spreekt redelijk Nederlands en verstaat het goed, ook al woont ze in Berlijn en is ze alleen in de vakanties in Apeldoorn. Deze kerstvakantie is ze voor de vierde keer dit jaar via stichting Pax Kinderhulp bij Henk en Clementine. Melanie en zij waren er met Pasen, in de zomervakantie én als verrassing met Clementines 65e verjaardag. 

Wonen in een kinderhuis

Pax Kinderhulp biedt kinderen in slechte sociale, economische of politieke omstandigheden Nederlandse vakantieouders. Clementine: ‘Melanie en Monia wonen in een kindertehuis in Berlijn. Ze zijn geen zusjes, maar brengen al zeven jaar samen hun vakanties bij ons door.

Ze zijn ons derde en vierde vakantiekind. De eerste twee kwamen ook uit Berlijn. Zij kwamen bij ons om hun alleenstaande moeder, die de nodige problemen had, wat te ontlasten maar vooral ook om zelf even bij te komen.

De verhoudingen in huis

De eerste keer dat we meededen als vakantieouders voor Pax Kinderhulp, was zo’n 35 jaar geleden. Onze dochters waren 8 en 6 en ik las in de krant dat er vakantieouders werden gevraagd. Ik dacht: waarom niet? Ik had wel vijf kinderen gewild en ik was toch thuis.
Ik wilde het liefst een meisje, dat iets jonger was dan onze eigen kinderen. Dat is beter, omdat je al ervaring hebt met de leeftijd en omdat het de verhoudingen in huis niet te erg overhoop gooit.

Ze wil niet meerOns eerste vakantiekind was 5 jaar. Ze kwam meteen de hele zomervakantie en kwam elke zomer terug. Toen ze 15 was, bleef ze opeens weg. Wij bleven nog een tijdje schrijven – veel andere contactmogelijkheden waren er toen niet. Maar toen ze nergens op reageerde, dachten we: ze wil niet meer. Toen we een paar jaar later gingen verhuizen, stuurden we haar wel een verhuisbericht, zodat ze ons zou kunnen terugvinden.

Er kwam een dikke, handgeschreven brief terug: ze was er door ons bericht achter gekomen dat haar moeder onze brieven had weggegooid en haar niet meer had aangemeld. Ze had gedacht dat zij bij ons niet meer welkom was.

Vaderrol

Toen mijn derde dochter 6 jaar was, wilden we wel weer een vakantiekind. Ons tweede vakantiekind was een jaar jonger dan onze dochter en voelt voor haar echt als een zusje – ook omdat onze oudste twee al snel het huis uitgingen. Zij was er ook met mijn 65^e verjaardag. Zij is nu 28 en gaat deze zomer trouwen. Ze heeft gevraagd of Henk haar naar het altaar brengt.

Een beetje relaxedJe hoeft geen pedagogisch wonder te zijn om vakantieouder te zijn. Een spelletje, een glimlach, een compliment, een aai over de bol: iedereen kan het. Het lijkt zo simpel, maar het is voor deze kinderen een wereld van verschil. Aandacht, betrokkenheid en medemenselijkheid geven hen de kracht zich uit hun eigen, vaak traumatiserende, situatie te vechten. Te zien dat er ook een andere wereld is dan die waarin zij proberen te overleven.

Alarm

Op ons 12,5-jarig huwelijksfeest deed ons oudste vakantiekind opeens heel nukkig. Ik liet haar maar een beetje, tot ze opeens tegen me zei: “Je moet Henk in de gaten houden. Die drinkt bier.” De geur van alcohol betekent voor sommige kinderen alarm. Het is toch geweldig dat je een kind kan laten zien dat je een bruiloft kan vieren zonder dat er dronken mensen zijn of er gevochten wordt?

Je ziet ze veranderen

Ons oudste vakantiekind zei een keer: “Door jullie heb ik kunnen ervaren hoe je ook kunt opvoeden. Zo wil ik dat zelf ook doen.” Ze is nu 40, zelf moeder en heel liefdevol, maar ook streng. Voor mijn gevoel hebben wij daar een steentje aan bijgedragen. Dat zeggen ze zelf, maar we hebben ze ook zien veranderen in de tien jaar dat ze bij ons waren.

Melanie en Monia zaten het eerste jaar vooral op hun kamer. Dat zijn ze gewend uit het kinderhuis. Ze moesten echt leren dat ze hier op de bank mogen ploffen. En het is geweldig om te zien hoe dat ieder jaar beter gaat.

Waarom zou ik me binden?

Melanie zei een paar jaar geleden: “Straks ga ik weer naar huis. Waarom zou ik me aan jullie binden?” Maar ze ziet dat we nog steeds contact hebben met de oudste twee en ze begint het vertrouwen te krijgen dat we haar ook niet loslaten. Ze weten gewoon dat wij er zijn. Dat is een besef dat ieder kind nodig heeft, al is het maar voor een paar weken per jaar.

Ons oudste vakantiekind schreef dat een keer heel mooi: “Het is zo fijn dat jullie er zijn. Dank je wel dat jullie mij hebben laten zien dat familie er voor elkaar kan zijn. En dat je liefdevol en vredig met elkaar om kan gaan. Dat ik mij bij jullie geliefd en opgetild heb gevoeld. Dit en veel meer kan ik door het leven bij jullie meenemen :)”.’

Tekst: Marijke Verduijn
Foto: Melanie en Monia doen een spelletje met kleinkinderen van Clementine

Ook vakantieouder worden?
Wil je vakantieouder worden? Dan ben je heel welkom – ook als je een gezin vormt van twee vrouwen, twee mannen of als vrouw of man alleen. Het aantal vakantiegezinnen neemt af: er zijn steeds meer tweeverdieners, die voor hun eigen kinderen al iets moeten regelen voor de vakanties.
Medewerkers van Pax Kinderhulp komen graag bij je langs voor een vrijblijvend informatief gesprek.