Artikelen

‘We zeggen: je hoort bij ons. Maar je weet het niet’ 

‘We zeggen: je hoort bij ons. Maar je weet het niet’ 

‘We hebben hem gezegd: je hoort bij ons en we laten je nooit meer los. Maar je weet het niet. Misschien vertrekt hij op z’n 18e wel en wil hij geen contact meer’

‘Ze begint erop te vertrouwen dat we haar niet loslaten’

‘Ze begint erop te vertrouwen dat we haar niet loslaten’

‘Ze begint erop te vertrouwen dat we haar niet loslaten. Dat is een besef dat ieder kind nodig heeft, al is het maar voor een paar weken per jaar.’

‘Familie is niet alleen bloed’

‘Familie is niet alleen bloed’

‘De dag vóór mijn man stierf, beloofden twee van de Syrische jongens dat ze voor mij zouden zorgen en tot de dag van vandaag komen ze die belofte na’

‘We zijn niet zo goed in loslaten’

‘We zijn niet zo goed in loslaten’

‘Ik las ooit een affiche van pleegzorg: “Ik zoek een huis waar ik om tien uur thuis moet zijn” Dat maakt diepe indruk op me: er zijn dus kinderen voor wie er helemaal geen regels zijn’

‘Bijzonder en ingewikkeld’

‘Bijzonder en ingewikkeld’

‘En toen kwam vrij halsoverkop het eerste kind: een jongetje van zeven. Een enorm druk, wild mannetje vol angst en agressie. Dus we moesten echt vol aan de bak’

‘Drie weken logeren en dan weer naar huis’

‘Drie weken logeren en dan weer naar huis’

Toen wisten we dat we niet nog eens intensief met een vakantiekind wilden optrekken om het daarna weer los te moeten laten. We wilden liever een band opbouwen’

‘Eigenlijk weet niemand hoe het hier thuis soms is’ 

‘Eigenlijk weet niemand hoe het hier thuis soms is’ 

Jonge mantelzorgers dragen vaak een flinke verantwoordelijkheid, maar krijgen daar niet altijd voldoende aandacht voor.

‘Je moet iemand hebben die je er doorheen trekt’

‘Je moet iemand hebben die je er doorheen trekt’

Om veilig te kunnen opgroeien, zijn er vijf basisvoorwaarden. Patricia (22) weet hoe belangrijk alle Big 5 zijn. Ze was 8 toen ze door alle ruzies thuis voor de eerste keer uit huis werd geplaatst. Dat het nu goed met haar gaat, komt mede door die éne volwassene die er altijd voor haar was.

‘Ik zorgde uit alle macht dat het goed met mij ging’

‘Ik zorgde uit alle macht dat het goed met mij ging’

An zat te leren voor haar eindexamen, toen een arrestatieteam binnenviel en haar moeder meenam. Het werkt nog iedere dag door. In het verdriet dat onverwacht bovenkomt. En in de behoefte haar ouders te bewijzen dat het goed met haar gaat.

‘Heel vaag herinner ik me dat hij grapjes maakte’

‘Heel vaag herinner ik me dat hij grapjes maakte’

Anne (16) en Eméli (29) hebben allebei een vader die door niet-aangeboren hersenletsel (NAH) niet meer de vader kan zijn die hij was.