//= get_template_directory_uri() . '/vendors/fontawesome/fontawesome/fa-regular-400.woff2' ?> //= get_template_directory_uri() . '/vendors/fontawesome/fontawesome/fa-solid-900.woff2' ?> //= get_template_directory_uri() . '/vendors/fontawesome/fontawesome/fa-light-300.woff2' ?>
Julia is coördinator van de Weekendschool. Daar brengt ze in de praktijk wat ze zelf op school miste.
‘Ik zat op een school die heel prestatiegericht was. Het ging om cijfers en kunnen meekomen, maar niet zo over de menselijke kant. Ik had het geluk dat dat aardig lukte, maar toen ik mijn diploma kreeg, zei een van de docenten: ‘Ik vond jou altijd zo’n leuke meid.’ Dat was natuurlijk heel leuk, maar hij had daar nooit iets van laten blijken. En toen dacht ik: dat had ik wel eerder willen horen.
Ik was als puber best onzeker. Ik groeide op in een fijn gezin en ik zat op toneel, waar ik me heel erg thuis voelde, maar hoewel ik alle vakken fluitend haalde, was ik op school nooit heel zelfverzekerd. Het was voor mij fijn geweest als iemand zoiets eens tegen me had gezegd. Het is belangrijk te horen wie je bent als mens. Dat hangt niet alleen van je prestaties af. Dat zou je elk kind wel gunnen.
Ik besloot dat zelf anders te doen. Ik werk niet in het regulier onderwijs, maar op de Weekendschool. De kinderen met wie ik daar werk, komen vaak uit een weinig geprivilegieerde omgeving. Voor hen geldt nog veel sterker dat ze vaak te weinig positiefs over zichzelf horen.
Ik heb een klas van 45 tot 50 leerlingen en het is mijn doel om over iedereen iets positiefs te kunnen zeggen. Ik wil ze laten merken dat ik ze zie. Voor pubers is dat zo belangrijk. Ik wil weten wie ze zijn en ik wil zien wat ze leuk vinden en wat ze in de klas inbrengen. En dat wil ik stimuleren. Misschien is dat binnen de weekendschool makkelijker dan binnen het reguliere onderwijs: we hebben geen cijfers en geen toetsen. Maar toch.
Een van onze leerlingen was heel faalangstig. Zijn ouders waren gescheiden en zijn moeder bracht hem wel naar de Weekendschool, maar zijn vader niet. Hij kon er dus niet iedere zondag zijn en was bang dat hij zijn diploma niet zou krijgen. De afspraak bij ons is namelijk dat je er elke zondag bent. Maar ik dacht: dit is overmacht. We mogen hem dit niet afnemen. Ik vind het belangrijk dat te zien en een uitzondering te durven maken. Ik heb tegen hem gezegd: ‘Het maakt niet uit. Als je er bent, ben je er ook echt helemaal.’ Hij heeft uiteindelijk zijn diploma bij ons gehaald.
Een leerlinge verloor haar zus bij een motorongeluk. Dat was in de zomer nadat ze bij ons haar diploma had gehaald. Ik hoorde dat via-via en stuurde haar een berichtje. Ik had haar maar één jaar les gegeven, maar wel contact met haar gehouden. Dat is niet per se mijn werk, maar ik vind dat belangrijk. Aan het eind van die zomer appte ze of we konden afspreken. Ze wilde er graag over praten en kon het er thuis niet over hebben. We hebben samen een wandeling gemaakt. Ik wilde wel de professionaliteit bewaken, dus ik heb haar gevraagd: is er een vertrouwenspersoon op school? Kun je naar de huisarts? Die is er niet alleen voor je lijf, maar ook als het allemaal een beetje te veel wordt in je hoofd.
Zo’n gesprek hoort bij de veilige plek die we als Weekendschool willen zijn, maar het heeft ook met mij te maken. Die ervaring op mijn eigen middelbare school speelt daar zeker in mee. Ik had het fijn gevonden als het daar minder om prestatie was gegaan en meer om de mens.
Interview: Marijke Verduijn
Op de foto van de Weekendschool staat Julia in de deuropening
Lees ook de reportage over de Weekendschool: