Stille Zaterdag

Stille zaterdag is de dag tussen Goede Vrijdag en Pasen. Het is een dag van rouw en van stilte – na het dodelijke geweld van Goede Vrijdag. In de Bijbel wordt verteld dat de familie en vrienden van Jezus droevig en verslagen bij elkaar zitten. Gisteren hebben ze jezus van het kruis gehaald en begraven in het graf van één van zijn volgelingen, Joseph van Arimathea. Nu voelen ze zich leeg en is alles uitzichtloos. 

Geef je verdriet de ruimte

Heel herkenbaar eigenlijk. Stille Zaterdag is een ’tussendag’: een dag die nodig is om het verdriet te doorvoelen. Het is een uitnodiging: je mag bij je verdriet stil staan. Neem de tijd. Geef het ruimte. Ga niet te snel door. Dat geldt ook voor onszelf als we door een hard lot getroffen worden: er is niet meteen troost voorhanden. Eerst is er alleen verpletterend verdriet: een grafsteen die niemand bewegen kan. Dat kan maanden, jaren duren.

Dan pas komt de ‘derde dag’, de dag waarop voorzichtige verzoening met je lot ontstaat. En nieuw geloof in het leven. Daarvoor staat in de christelijke kerk Pasen. 

Altaar zonder kleed

In de RK-kerk wordt de sfeer van Stille Zaterdag verbeeld door de kerk kaal te maken: het kleed is van het altaar gehaald.
Stille Zaterdag is ook de laatste dag van het vasten, dat veertig dagen heeft geduurd (gerekend vanaf Aswoensdag min de zondagen).