Pinksteren

Pinksteren

Het Bijbelverhaal: als de volgelingen van Jezus verslagen bij elkaar zitten, omdat Jezus er niet meer is, zijn er veel Joden (ook uit het buitenland) naar Jeruzalem gekomen om daar het Joodse Wekenfeest te vieren.

En dan is er plotseling een geluid als van een storm. En even later vertellen de volgelingen vol vuur aan iedereen wat Jezus heeft gedaan en wat dit voor hen betekent. En het bijzondere is: ook de mensen die een andere taal spreken, verstaan hen. 

Pinksteren is het feest van de Geest, die in de vorm van een duif naar de aarde komt. 
‘Geest’ kan staan voor de manier waarop Jezus, die zijn leerlingen op Hemelvaartsdag voorgoed heeft verlaten, toch bij hen wil zijn en hen wil bezielen. Voor bewustzijn, taal, verbeeldingskracht, inlevingsvermogen, wijsheid. En voor de inspiratie om het verhaal van Jezus verder te vertellen en voor te leven. In alle talen. 

Kunnen we dat wel? Ja, dat kunnen we. Daartoe krijgen we inspiratie, communicatiemogelijkheden en basisvertrouwen. 

Omdat iedereen dezelfde taal verstaat, wordt het verhaal van Pinksteren wel gezien als een tegenverhaal van de Toren van Babel.

In dit Bijbelverhaal gaan alle mensen die de Zondvloed hebben overleefd bij elkaar wonen. Om elkaar nooit meer kwijt te raken, bouwden ze een toren, die ze van ver kunnen zien. Zo hoog, dat hij tot in de hemel zal reiken. Vanwege deze nieuwe hoogmoed zorgt God ervoor dat de mensen elkaar niet meer kunnen verstaan. Daarop staken ze de bouw van de toren en worden zij weer over de aarde verspreid. 

Met Pinksteren verstaan mensen van over de hele wereld elkaar (weer, even). 

Pinksteren is het verhaal van verbondenheid over talen en culturen heen. Daarom is het vast niet toevallig dat vrijzinnige theologen aanbieden juist de vrije dag van Tweede Pinksterdag in te ruilen voor bijvoorbeeld het Suikerfeest. 

Bij Pinksteren horen eigenlijk geen speciale rituelen.