Het Museum for Humanity presenteert online honderden portretten van heel gewone mensen en verhalen achter die gezichten.

Van Öndörhaan, de vader van een nomadengezin in Mongolië tot Alex, een jonge Nederlandse muzikant die botkanker kreeg in zijn arm en zijn droom moest opgeven. Van Sanny, visverkoper op de markt tot Elin, twee jaar geleden geboren in Ter Apel. Van Klaus, mijnwerker in Duitsland tot Kim Phuc, het ‘napalmmeisje’ uit Vietnam. En van Thijs, die na zijn opleiding laboratoriumtechniek de wereld wil rondreizen en wil leren van andere mensen en culturen, tot Rosaria, die het liefst gele kleding draagt, tot Evi, die tien jaar na haar vroeggeboorte nog steeds kwetsbaar, maar o zo levenslustig is. Want ieder mens is een meesterwerk.

De portretten zijn gemaakt door fotograaf en oprichter van het Museum Ruben Timman, die sinds 2004 overal ter wereld mensen op dezelfde manier portretteert: recht van voren, met een neutrale uitdrukking, zo puur mogelijk en vooral waardig.

Achter ieder portret schuilt een verhaal. Zoals dat van Manuel (nu 16), die oorspronkelijk uit Colombia komt: ‘Kind-zijn is het beste wat er is. Helaas verknalden minder leuke gebeurtenissen mijn kindertijd wel een beetje. Ik heb het dan over de adoptie en het verlies van dierbare mensen om me heen. Wat ik daarvan heb geleerd? Dat een leven kostbaar is. Wie je ook bent of wat je ook hebt meegemaakt, je mag er zijn. Je bent bijzonder en je mag genieten.’  
Of dat van Ebe-Maniye, die in Ivoorkust opgroeide als enig kind: ‘Hier in Nederland ontdekte ik dat er onderscheid gemaakt wordt tussen gezin en familie. Dat was nieuw voor mij. Om het familiegevoel te versterken in mijn buurt zwaai ik altijd naar mijn buren. Voor mij een mooie manier om te laten zien dat we allemaal ‘familie’ zijn.’

De portretten waren eerder te zien in het gebouw van het Museum for Humanity, maar nog steeds doorlopend op de website.