Patrick leert vaders het haar van hun dochter vlechten. ‘Hartstikke leuk, maar ook je taak als ouder’

Toen Patrick alleen kwam te staan met zijn twee dochters van 2 en 4, moest hij van alles leren. Zelf had hij daarbij niet meteen gedacht aan een vissengraatvlecht, maar alles valt te leren. ‘Zeiden de kinderen op school: “Wat mooi! Heeft je moeder dat gedaan?” “Nee, die heeft pappa gemaakt.”

‘Ik kom uit een echt jongensgezin, met één broertje. Ik kreeg zelf twee dochters. Dat was wel even wennen. Ze konden bijvoorbeeld ontzettend ruzie maken over wie de roze beker mocht. Ik kende dat helemaal niet van huis uit.

Na de scheiding

Toen mijn ex-partner en ik nog bij elkaar woonden, losten we dat wel met z’n tweeën op. De een was in sommige dingen wat beter dan de ander. Maar toen we na de scheiding allebei de helft van de tijd voor onze dochters gingen zorgen, kwamen er allerlei vragen op me af. Hoe doe je ze in bad? Hoe help je ze met hun huiswerk? Ze waren pas 2 en 4 en nu moest ik dat allemaal zelf doen.

Vlechtje maken

De oudste was een jaar of 5, toen ze vroeg: kun je een vlechtje bij me maken? Dus ik ging oefenen met Youtube, maar kreeg het niet in de vingers. Het is ook heel lastig: je moet die filmpjes steeds weer terugkijken.

Toen bedacht ik dat iemand van mijn middelbare school kapster was geworden. Dus ik vroeg haar: kun jij mij dat leren? “Geen probleem”, zei zij. “Als jij tien pappa’s kan vinden, gaan wij een avond organiseren.”

Ik trommelde een aantal vrienden en vaders van school op, en toen kregen we een avond les. Daar kreeg ik zoveel energie van, dat ik bedacht dat ik dat zelf ook wel kon. Dus we zijn, met een aantal vaders, gewoon begonnen: in twee kinderkledingwinkels in de buurt. Dat was zo leuk dat we het uitbreidden naar scholen en naar de buitenschoolse opvang.

Herkennen jullie dit?

Inmiddels was ik via internet in contact gekomen met een aantal vaders in de Verenigde Staten, die dit ook deden. Daar heb ik nog steeds contact mee, ook over de opvoeding van meiden: herkennen jullie dit? Hoe gaan jullie hiermee om? De eerste ongesteldheid. Het gedoe.

Mijn twee meiden kunnen elkaar echt in de haren vliegen. En als ik dan zie waar het over gaat: de een heeft een truitje van de ander aan, of ongevraagd make-up geleend. Dan denk ik: waar maak je je druk over? Het is wel heel leuk: een gezin met twee meiden, maar de dynamiek is echt heel anders dan ik van vroeger ken.

Websites voor vaders

Sommige dingen zijn makkelijk. Ik kan ze blij maken met winkelen. Ik zorg dat er dingen in huis liggen die zij fijn vinden, zoals haarlak of make-up. Andere vind ik lastiger. De jongste heeft een vriendje gehad. Daarover sparren de andere vaders en ik ook. Hoe ga je daarmee om? Wat zijn mijn waarden en normen?

Er zijn wel Facebookgroepen voor alleenstaande moeders, maar voor vaders bestaan die niet zo. Misschien zijn vaders minder open, durven ze niet zo te praten. Ik zie wel dat dat een beetje begint te veranderen.
Er zijn inmiddels wel meer websites voor vaders, maar nog steeds onvoldoende. Ik zoek nog wel naar informatie over onderwerpen waar alleenstaande vaders tegenaan lopen, maar die zijn niet zo makkelijk te vinden.

Ik heb natuurlijk wel eens gesprekken met vrienden, maar er is een groot verschil of iemand een partner heeft, of een samengesteld gezin, of een dochter en een zoon.

Kwaliteitsmoment

Maar goed, het vlechten. Op die eerste avond leerden we een makkelijke vlecht. Voor de workshops heb ik me bekwaamd in echt kunstige vlechten: een vissengraatvlecht, of een vlecht met een sushistokje. De meer complexe dingen, die je lekker op zaterdag kan doen. Ik heb gemerkt dat dat echt een één-op-één kwaliteitsmoment is.

Dat geldt ook voor de workshop. Het is hartstikke leuk, maar ik vind het ook de taak van een ouder. Ik leer hen dingetjes die ze makkelijk kunnen doen vóór schooltijd. De meisjes zitten stil zolang ze kunnen. Ik zeg altijd: “Maak een foto tussendoor, laat zien wat je aan het doen bent.”

Eervol

In het begin dacht ik: er komen vast alleen maar gescheiden mannen. Maar er zijn ook vaders die heel enthousiast betrokken zijn bij de opvoeding van hun kinderen, en ooms met nichtjes. En ik heb een keer een privé-workshop gegeven in een gezin waar de moeder een chemokuur kreeg. De verzorging van de kinderen kwam voor een groot deel neer op de vader en die wilde het haar van zijn dochters kunnen doen. Dat vond ik heel eervol.

Sommige vaders zien het als een praktisch uurtje, waarop ze wat leren. Er zijn vaders die het een beetje lastig vinden, maar anderen vinden het zo leuk dat ze er heel actief mee verder gaan.

Er zijn vaders die er een beetje lacherig over doen. Die zeggen: “Ik ben opgegeven door de moeder, maar ik ga het toch niet meer doen, want dat doet zij wel.” Ik zie ook vlechtworkshops met bier en bitterballen, maar dat doe ik bewust niet. Dan zijn de vaders met elkaar bezig.

Doe het samen met je dochter. Dat zorgt voor een andere energie. Sommige vaders komen van ver en gaan de rest van de dag iets leuks doen met z’n tweeën. Dan is het echt een ouder-kind kwaliteitsdag.

Vaderschap is aan het evolueren. Vaders zijn steeds meer betrokken bij de opvoeding van hun kinderen. Ik vind het heel mooi als ik daar een heel kleine bijdrage aan kan leveren.’

Interview: Marijke Verduijn

Patrick geeft (ook) workshops op verzoek. Het handigst is om zelf tien vaders te zoeken en een ruimte te organiseren. Je hebt niet veel nodig: een ruimte en een grote tafel voor de kinderen volstaat.